به نقل از «فرارو»

دانلود و تماشای قسمت سی و دوم سریال دل؛ قسمت 32 دل

تاریخ انتشار: ۷ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۷۸۸۷۸

قسمت سی و دوم سریال دل به کارگردانی منوچهر هادی و نویسندگی بابک کایدان و میثم کایدان، چهارشنبه هشتم مرداد ماه ۱۳۹۹ وارد شبکه‌ی نمایش خانگی می شود.

در قسمت قبل دیدیم که رستا وارد رابطه با نکیسا شد و زمان زیادی را با او وقت گذراند. اگرچه در ظاهر همه چیز بینشان خوب است، اما رستا باز هم در این رابطه تردید و به نکیسا شک دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آوا از فرصت دوباره‌ی هم کلامی با آرش استفاده کرد و او را به سمتی که خودش می‌خواست کشاند. آرش که همه‌ی تمرکزش روی رستا بود با ترفند آوا به سمتی دیگر متمایل ‌شود و پدرش و رابطه‌ی مخفیانه‌ی او توجهش را جلب کرد.

گره‌های دل بعد از سی و دو قسمت بالاخره رو به سمت باز شدن گذاشته اند. پدر رستا اگرچه قلبش امکان انتقام را از او گرفت، اما گناهکار را شناخت و رستا هم با توجه به جلسات مشاوره اش به زودی با واقعیت نکیسا آشنا می‌شود. مادر آوا هم سرنخ‌هایی از مسائل آوا پیدا کرده است و به زودی می‌تواند مانع کار‌های او شود.
البته که واژه‌ی به زودی در سریال دل در مقیاس خودش معنی پیدا می‌کند. اگر در سریال‌های عادی از به زودی سخنی گفته شود شاید منظور یک یا دو قسمت باشد، اما در دل وقتی استارت اتفاقی زده می‌شود آن اتفاق حداقل ده قسمت بعد محقق می‌شود. سریال دل به کیفیت سریالش را به کش آمدنش می‌داند و از آن هم راضی است. هرچه کش دار‌تر بهتر، مثل پنیر پیتزا.
منوچهر هادی اخیرا در گفت و گویی باز هم از ریتم سریالش دفاع کرده است و مدعی شده است که دل موفق‌ترین کار او بوده و بیشترین حد رضایت را از مخاطبانش جلب کرده است. او معتقد است که قصه‌ی دل آنقدر مخاطب را درگیر خودش کرده است که دوست دارد هرچه زودتر از پایان آن سر در بیاورد.
این اشتباه بزرگی در ساخت درام است. ارزش هر درامی به جذابیت اکنونش است نه آن چه بعد‌تر پیش خواهد آمد. اگر کنش حال یک درام جذابیتی برای بیننده نداشته باشد و یا اگر اصلا کنشی وجود نداشته باشد، مخاطب به فکر به پایان رسیدن می‌افتد.
منوچهر هادی از آمار مخاطبان سریالش راضی است و این هم آفت دیگری است در میان کسانی که به این کار مشغولند. در میان جمعیت هشتاد میلیونی ایران و حتی وقتی فارسی زبانان منطقه را هم می‌توان به این جمعیت افزود، آمار مخاطبان چند هزار نفری مساوی است با شکست مطلق.
کارگردانان ایرانی مدت هاست پتانسیل مدیومشان را فراموش کرده اند و به بازدید‌های نهایتا چند صد هزار نفری از آثارشان راضی هستند و در جواب منتقدان به سرعت به آماری که فقط برای خودشان و جهان کوچکشان قابل قبول است پناه می‌برند.
این که منتقدان ایرانی آثاری همچون دل را تا حدی پی گیری می‌کنند به این دلیل نیست که در خفا آن را دوست دارند آما در گفته‌ها و نوشته هایشان از آن بد می‌گویند. مگر کل تولیدات سریال‌های شبکه‌ی نمایش خانگی و سینمای ایران چقدر است؟ کار منتقد دیدن این‌ها و نقدشان است. همین.

منبع: فرارو

کلیدواژه: سریال دل سریال دل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۷۸۸۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روزگار متفاوت زنان اراکی

روزنامه شرق نوشت: دیدار تیم‌های آلومینیوم اراک و پرسپولیس عصر روز گذشته در شرایطی به میزبانی اراکی‌ها برگزار شد که خبری از حضور تماشاگران زن در این ورزشگاه نبود. اراک که از ابتدای فصل تا پیش از این دیدار یکی از شهر‌های همیشه در صحنه برای ورود زنان به ورزشگاه بود، جدیدا با محدودیت‌هایی همراه شده است. این محدودیت مربوط به نامه چند روز قبل سازمان لیگ است که به طور رسمی عنوان کرده بود تا زمان برطرف‌شدن نواقص «زیرساخت»، اجازه ورود زنان اراکی به ورزشگاه داده نمی‌شود.

از آنجا که پیش‌از‌این، «زیرساخت» کاربرد‌های متفاوتی در این بحث پیدا کرده، بدیهی است که این مورد نمی‌تواند توجیه‌کننده واردنشدن زنان به ورزشگاه در اراک باشد. به نظر می‌رسد اصل داستان مربوط به اتفاقی است که در دیدار آلومینیوم اراک با استقلال در چارچوب رقابت‌های لیگ برتر رخ داد؛ دیداری که با برتری استقلالی‌ها به پایان رسید؛ ولی در انتهایش با ورود یک جیمی‌جامپ خانم و رفتن به سمت کاپیتان استقلال همراه شد. آن صحنه، به‌ویژه در آغوش کشیدن چندثانیه‌ای سیدحسین حسینی، باعث شد تا جنجال جدیدی شکل بگیرد.

کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم سریعا دست به کار شد و کاپیتان استقلال را ۳۰۰ میلیون تومان جریمه و سپس او را از همراهی تیمش در یک دیدار هم محروم کرد. از آنجا که حساسیت‌های به‌وجودآمده در این بخش زیاد شد، سازمان لیگ هم دست به کار شده و اجازه ورود مجدد زنان اراکی به ورزشگاه برای تماشای بازی را نداده است؛ پس بعید است که زیرساختی که از ابتدای فصل تا به الان مشکلی برای حضور زنان نداشته، یکباره در عرض چند روز دچار اشکال شود و مانع از حضور زنان شود.

محرومیت زنان اراکی از تماشای بازی روز گذشته در شرایطی رقم خورده که سازمان لیگ در اقدامی بحث‌برانگیز، زنان تبریزی را هم مجددا از ورود به ورزشگاه و دوباره به بهانه مهیا‌نبودن زیرساخت محروم کرده است. این اتفاق در حالی رخ داده که کلا زنان تبریزی در این فصل فقط یک بازی توانسته‌اند برای تماشای بازی تیم‌شان به ورزشگاه بروند و از ابتدا تا به الان از این امر محروم بوده‌اند. اگرچه هنوز دلیل چندان مشخصی برای این تصمیم در تبریز عنوان نشده؛ ولی محرومیت زنان اراکی بحث‌های متعددی را در پی داشته است.

بحث اصلی در‌این‌میان این است که آیا اصولا ورود یک جیمی‌جامپ به زمین مسابقه باید با محرومیت کلی تماشاگران همراه باشد یا خیر؟ بر کسی پوشیده نیست که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌هایی به فدراسیون فوتبال ایران خواستار حضور زنان در ورزشگاه شدند. این دو نهاد تأکید کرده‌اند که نه برای بازی‌های تیم ملی؛ بلکه برای همه بازی‌های لیگ برتر، حضور زنان در ورزشگاه الزامی است. امری که اگرچه ابتدا به صورت گزینشی رقم خورد؛ ولی رفته‌رفته با پیشتازی چند شهر به سمت بلیت‌فروشی هم رفت و زنان علاقه‌مند به فوتبال توانستند بعد از سال‌ها، به طور رسمی به ورزشگاه بروند.

فدراسیون فوتبال ایران در این مسیر به صورت قطره‌چکانی عمل کرد و رفته‌رفته تعداد ورزشگاه‌هایی را که زنان می‌توانستند در آن برای تماشای بازی بروند، بیشتر کرد. البته شهر‌های اصلی از‌جمله تهران، اصفهان و تبریز از این مقوله جدا ماندند که بعد‌ها با پافشاری بیشتر کنفدراسیون فوتبال آسیا، ورزشگاه آزادی هم به فهرست ورزشگاه‌هایی که زنان می‌توانند برای تماشای بازی‌های لیگ برتر به آن بروند، اضافه شد. گو اینکه محل استقرار زنان در این ورزشگاه به قدری نامناسب است که شأن حضور این قشرِ علاقه‌مند هرگز رعایت نشده است. درباره دو کلان‌شهر دیگر هم که ممنوعیت‌ها به قوت خود باقی است؛ در تبریز که دوباره ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شده و در اصفهان که کلا اجازه ورود به آن‌ها برای تماشای بازی‌های لیگ برتر داده نشده است.

به غیر از این مورد، در چند شهر دیگر از‌جمله همین اراک، از ابتدای فصل تا‌کنون زنان علاقه‌مند به فوتبال بدون هیچ مشکلی به ورزشگاه می‌رفتند که این مورد هم به‌تازگی با محدودیت‌هایی همراه شده است. مشخص نیست ممنوعیتی که گریبان زنان علاقه‌مند به فوتبال در اراک را گرفته، چه زمانی برداشته شود؛ ولی این پرسش ذهن بسیاری را درگیر کرده که چطور، با فرض انجام یک اشتباه از سوی یک فرد، تنبیهی گروهی در نظر گرفته می‌شود که مانع از حضور دیگر زنان اراکی در ورزشگاه می‌شود؟ آیا در این زمینه نمی‌شد برخورد بهتری با زنان شود و آن‌ها را در این برهه از علاقه‌ای که به حضور در ورزشگاه نشان داده بودند، منع نکرد؟ آن‌هم در شرایطی که برای مسائلی بحث‌برانگیزتر که در ذهن مردم تأثیر بسیار عمیق‌تری دارد، برخورد متفاوتی شده است.

ضمن اینکه این مورد با توجه به حساسیت‌هایی که پیش‌از‌این از سوی نهاد‌های بین‌المللی فوتبال نشان داده شده، اهمیت وافری دارد و می‌تواند منجر به آماتور‌شدن لیگ فوتبال ایران شود. ابتدای همین فصل بود که انتشار نامه‌ای از مسئولان سازمان لیگ نشان داد در صورت راه‌نیافتن زنان به ورزشگاه، ای‌اف‌سی این اختیار را دارد تا مسابقات لیگ ایران را بی‌اعتبار جلوه داده و حتی مشکلاتی برای تیم ملی در پی داشته باشد. آیا بهتر نیست قبل از رسیدن به آن مرحله، مسئولان تصمیم مناسبی در این موارد اتخاذ کنند؟